"Hoe kan je jezelf zijn, in samen-zijn".

Deze speurtocht begint te lijken op een feuilleton.
Stapsgewijs kom ik verder. Dichter naar het doel?
Duidelijkheid in "wat zoekt iemand - een vrouw - in een 'relatie'.

Een stuk duidelijkheid begint al te komen:

• "Hoe kan je jezelf zijn, in samen-zijn".
  

Duidelijk wordt dat vrouwen leren om zichzelf te presenteren zoals ze niet zijn.
Ouders, scholen, kranten en televisie bieden het beeld dat een vrouw niet zichzelf moet zijn, maar 'dat wat een man van haar verlangt'.
Een slavin, dus?
Of een mens achter een masker?

• Als je niet jezelf bent, wie ben je dan wel?
  Hoeveel mensen, of hoe weinig, zijn dan zichzelf?

Of is dat een verkeerde vraag?
Is de vraag: wat is het, om jezelf te zijn?

Is je Zelf een lappendeken; een collage van aangeleerd gedrag?
Een kloon van dat van je ouders, onderwijzers, en het allegaartje van toevalsontmoetingen dat je treft?
Een gehaktmolen van een loterij van gedrag?

• Wie is wie, in zo'n gedrag van bijeengeraapte beleving?
  
  Hoeveel mensen, of hoe weinig, weten wat hun gedrag feitelijk is?
  
  Hoeveel en/of hoe weinig zijn ze zich daar van bewust?

Gedrag wordt grotendeels door reflexen bepaald.
Zijn dat dan 'relaties': reflexen die ingaan op reflexen?
In hoeverre kom ik door dit studieproject in wespennesten terecht?

Heb jij beeld van je keuze in je beleving?

Het bovenstaande bevat een paradox:
Door haar conditionering leert de vrouw dat ze keuze heeft in haar gedrag.
Ze leert spelen met de vraag "hoe presenteer je je in je gedrag aan een ander?"

Dit is de paradox:

Als je je aanpast aan een ander, leer je omgaan met je reflexen.
Maar ... wat is het gedrag van de Zelf, die leert omgaan met reflexen van gedrag.

Deze speurtocht is niet simpel.
maar daardoor wel interessant.

Wat is voor jou het belangrijkst in het zoeken naar een partner?

• Sommige mensen zien er schitterend uit.
• Anderen hebben een fantastische persoonlijkheid.
• Weer anderen hetten een inspirerende sociale omgang.
• Er zijn ook mensen die integer met het universum en de wereld zijn verbonden.

"Idealiter komt dat allemaal samen".

In onze kultuur lijkt dat het ideaalbeeld waar velen aan moeten geloven, en als nachtmerrie beleven.

Welke verwachting/beleving heb je hier zelf van?

Hoe vaak - in je eigen ervaring -
komt het ideaalbeeld van ideale
schoonheid,
persoonlijkheid,
sociaal gedrag en
wijsheid
samen?

Innerlijk of Uiterlijk?

Kies je voor Uiterlijke- of Innerlijke schoonheid?

Men zegt dat de beleving van de man wordt bepaald door hun neuronen;
die van de vrouw door hun hormonen.

Is het waar - wat men zegt - dat mannen kiezen voor een mooi uiterlijk en vrouwen voor een mooi innerlijk?

Wat is een "Ideaalbeeld"

Een ideaal is een gedachtenbeeld ("idea", in oud Grieks).
Het is een voorstelling van zaken; een gedachte.
Geen waarneming maar een (gedachte/emotionele) constructie.
Waarom menen zovelen dat dit gedachtenbeeld bewaarheid moet worden?

(Er is een boek "Besteldienst van het Universum", dat de leveringsvoorwaarden beschrijft.)

Het 'ideale partner' boodschappenlijstje

Hoeveel mensen hebben een turflijst in hun hoofd waaraan hun partner 'moet' (!) voldoen?
In hoeverre weten ze zelf niet dat ze zo'n bestellijst hebben; of wat er op staat?

Ooit vroeg ik me af of het zinvol zou zijn om alle adolescenten te vragen om naar het politiebureau te komen en ('opsporing verzocht') een compositie-foto te maken van de ideale partner die ze voor hun geestesoog zien.
In deze cultuur waar zoveel mensen zoeken naar de ideale partner zou die - via computertechnologie - direct zijn te matchen.
De foto van de een en de tekening van de ander brengt de zoekenden dan direct in contact met elkaar.

En dan, wanneer ze ontdekken dat elk ideaal plaatje gepaart gaat met minder ideaal gedrag, en daardoor moeilijkheden in de omgang, kunnen ze hun ideaalbeeld loslaten en echte mensen leren ont-moeten?

Relatie =?= Reflex?

Ik krijg de indruk dat veel mensen niet beseffen in hoeverre hun leven wordt bepaald door reflexen.

Is het een vorm van 'volwassen worden'?; verantwoording nemen voor je eigen reflexen?

Je gedrag (dus relatie) niet door reflexen laten bepalen?

Heb je hiermee ervaring?

Is het "succes" van een relatie louter bepaald door je relatie met jezelf?


Hoeveel mensen kunnen niet met zichzelf relateren,
en hebben daardoor geen relatie met een ander?

Diepgang van de relatie

In hoeverre ben jij je bewust van de diepgang van je relaties?

1. • relatie met jezelf - bewust
2. • relatie met een ander - onderbewust
3. • relatie met je sociale omgeving - onbewust
4. • relatie met het universum - buitenbewust.

Vroeger dienden de tempels als omgeving voor het be-leven van onze fundamentele eenheid met het universum ('god'), en van onze directe verbondenheid met onze sociale omgeving.
Nadat de tempels waren overgenomen door de kerken zijn ze tussendoor misbruikt voor politieke manipulatie. Dit lijkt nog steeds aan de gang.
Het gevolg is dat mensen hun verbondenheid naar elkaar en onze omgeving minder ervaren. Daardoor verbrokkelt de samenleving en wordt onze omgeving vervuild.

Alles lijkt herlijdbaar tot onbegrip voor/van 'Relatie':

1. • met jezelf
2. • met een ander
3. • met elkaar (cultuur)
4. • met onze omgeving (natuur)

¿ Heb je dit ook zo ervaren?
Zoniet, wat is dan je ervaring?

Relatie =?= Sex =/= Relatie

Sommigen denken dat als ze een relatie hebben ze ook sex moeten hebben
Sommgen dat als ze sex hebben dat ze ook een relatie hebben

Hoe ervaar jij dat?

In hoeverre zie je je partner?

In een relatie met een partner ben je altijd met z'n vieren:

1. Jij, zoal je bent
2. Je partner, zoals jij die ziet
3. Jij, zoals je partner je ziet
4. Je partner, zoals die is

Je wordt per definitie nooit gezien zoals je bent.
(we zien van anderen de dode huidcellen en reflexen,
van onszelf onze twijfels en keuzen).
Je kan dus ook niet vragen om te worden 'gaccepteerd zoals je bent'.
Want anderen kennen je niet zoals je bent.
'Zoals je bent', ben je telkens anders.
Je hebt vrije keuze.
Je kan kiezen hou je je voelt, uit, gedraagt en kleedt.
Anderen zijn vrij in hun keuze hoe ze daarmee omgaan; en daarop reageren.

Hoe ga jij daar mee om?

Relatie als Compromis ??

Hoeveel mensen verlagen 'in relatie' hun standaard, en verlagen daardoor zichzelf, en hun leven?

- - -

In gesprek bleek dat het voorkomt dat mensen verwachtingen hebben over een bepaalde kwaliteit waarin ze willen leven. Bijvoorbeeld:
De mate waarin de woonomgeving onderhouden en opgeruimd is.
De frequentie van contacten met vrienden.
De beleving van de natuur en omgeving
Enzovoort.

Maar dan, in relatie met een ander, is alsof ze die kant van zichzelf niet meer be-leven.
Alsof hun gedrag in toenemende mate wordt bepaald door de ander.
En het gesprek niet gaat over de gewenste kwaliteit van het leven.
Maar ... of de één of de ander gelijk heeft...

In het be-leven van de kwaliteit van je leven is de norm van de ander ... de norm van de ander.
Waarom denken soms mensen dat wat voor hen gewoon is ook door de ander 'moet' worden beleefd?

Ligt het niet veel meer voor de hand
dat je in een relatie
alleen je eigen
uniekheid kan be-leven,
als je de uniekheid van een ander kan beleven.

En daardoor andere keuzen krijgen op de manier waarop je zelf leeft.

Tenslotte: het leefgedrag van veel mensen is vaak niet bewust gekozen.
Vaak is het slechts een collage van oud gedrag van henzelf of mensen in hun omgeving.

Als oud gedrag de relatie - het gedrag van je partner - gaat bepalen, dan leef je m.i. in het ver-leden.
Als een andere aan je verwachtingen voldoen moet; kom je dan niet meer alleen jezelf tegen; en niet meer de ander?

Het beleven van je eigen kwaliteiten lijkt niet te verbeteren als je je normen verlaagt doordat je een compromis maakt met een ander...

Hoe kan je in een relatie je eigen normen voor levenskwaliteit bewaren.
Of, liever nog, laten stijgen?

• Is een relatie niet a priori bedoeld om - samen - meer van het leven te genieten?

De mini-woongemeenschap

Hoeveel mensen hunnen niet samen-leven omdat ze niet goed alleen kunnen leven?

- - -

In gesprek kwam aan bod dat sommige mensen, zodra ze samenwonen, plotseling lijken te vergeten dat als het toiletpapier op is ze dat zelf kunnen kopenen aanvullen.
("Degene die het probleem ziet kan er ook wat aan doen".)

Waarom lijkt het soms alsof mensen die gaan samenwonen plotseling terug vallen op hun kindertijd: dat ze er van uit gaan dat iemand anders dit soort problemen wel oplost?

Er zijn ook mensen die het omgekeerde doen, en daarin ook lijken terug te vallen op hun ervaring als kind: ze zien het als hun taak on de voorraad toiletrollen op peil te houden. ('De moederkloek'.) En iedereen die dat ook doet wordt als een bemoeial ervaren.

• Territoriale rollen - diergedrag - speelt hier zeker in mee.

De studententijd lijkt veel mensen te helpen om in het samenwonen voor zichzelf te kunnen blijven zorgen: hun eigen afval opruimen, hun eigen voorraden aan te vullen. Het vooorkomt dat ze anderen de schuld gaan geven wanneer ze zelf hun zaken niet doen.

• Hoeveel mensen hunnen niet samen-leven omdat ze niet goed alleen kunnen leven?

WAT IS VOOR JOU
EEN IDEALE RELATIE?

- - -

een persoonlijk onderzoek

- - -

Mijn leven is gewijd aan onderzoek.
De natuur, de cultuur (en kul-tuur),
de mens en ons menselijk lichaam.

Dit soort onderzoek dient de mensheid.
Daar heb ik geen persoonlijk belang bij.
Het werk is nu gedaan: ik kan het met anderen delen.
Daardoor kan ik ook mijn leven met anderen delen.

• Het is tijd voor een 'relatie'.
  Maar, wat is dat: "een Relatie".
• Om me heen zie ik echter veel mensen aan 'een relatie' kapot gaan.
  In plaats van ont-moeten en be-leven raken ze gevangen in verstikkende frustraties.

Vandaar dat ik me heb voor genomen om - voordat ik een relatie inga of aanga,
eerst te onderzoeken wat dat betekent: "een relatie".

Ik bezie het als een wetenschappelijk onderzoekproject,
waarbij de algemene beginselen worden ontdekt en onderzocht,
en de resultaten - hier - met anderen worden gedeeld.
Opdat de hele mensheid baat mag hebben van de resultaten.

- - -

• Vandaar mijn vraag: wil je aan dit onderzoek meedoen?
  Wil je je eigen gedachten en ervaringen toevoegen aan deze blog?
  Reageer dan op de hier geplaatste berichten.
  Als je meer dan dat wilt, zet dan je eigen blog op.

Op basis van je ervaring, en die van anderen, wil ik proberen om de essenties te destilleren, en hier te presenteren.

In volgende wordt objectief onderzoek gedaan naar (mijn) subjectieve beleving.
In de huidige wetenschap is het integreren van subjectief en objectief nog ongewoon.
Uit mijn onderzoek blijkt dat wetenschap geen betekenis heeft dit niet het geval is.
Omdat dit ons allen betreft wordt het hier - als lopend onderzoek - direct gepubliceerd.

Hou hier rekening mee:
al je persoonlijke reacties worden hier direct met de wereld gedeeld
reageer anoniem als je geen last wilt hebben van anderen die dit lezen.
Zoals ik hier wil verkennen, reageren we soms uit onverwerkt ver-leden.

Deze Blog is begonnen op Relatieplanet.nl,
een omgeving waarin mensen bereid zijn om elkaar te ont-moeten.
Vanwege beperkingen inherent aan die omgeving is het onderzoek zelf overgezet naar deze blog site waardoor ook anderen hierop kunnen reageren.

Dit is echter niet een gewone blog, waar iedereen vrijelijk wat kan beweren.
Dit is een onderzoekproject, doelmatig opgezet voor gerichte resultaten.

Het volgende is de eerste tekst die op Relatieplanet geplaatst werd,
en nu hierheen is gehaald:

ont-moeten lijkt de basis voor
ont-dekken,
ver-kennen en
be-leven.

- - -

Op dit moment in mijn leven wil
ik ont-moeten, en samen-leven.
Daar stel ik me heel wat bij voor.
Maar eerst wil ik beter begrijpen 'wat dat is', EEN RELATIE.

Vandaar dat ik ben begonnen aan een STUDIEPROJECT.
Voordat ik ga relateren, wil ik leren.

Ik wil dit samen met vrouwen van Relatiepleneet verkennen;
eerst in gesprekken (mail//mondeling),
voordat ik 'op zoek ga naar een relatie'.
(In eerste relatie hebben we altijd een relatie ...
met onszelf, in het universum.)

- - -

DIT IS MIJN VRAAG:
Wil je meedoen?
Wil je met me mee-denken?
Mee-puzzelen?
Mee-beleven?


Het kan mij beter helpen begrijpen
HOE BELEVEN VROUWEN EEN RELATIE?
Wat zoeken ze?
Waarom?
Wat laten ze buiten beschouwing?

In eerste instantie gaat het mij om gesprekken.

- - -

Het volgende is een wat lang verhaal.
Het vat mijn startpositie samen.
Ik wil graag van tevoren duidelijk stellen wat ik zie, en wat ik zoek.
En daarbij ver-kennen of anderen dit her-kennen.

In dit verhaal wil ik toelichten wat ik mij voorstel van een relatie, als ik mijn diepe gevoel volg; in plaats van de ongezonde 'voorbeelden' de de mensen krijgen voorgelegd in kranten en televisie.
Ik zie, zoek, iets paradijselijks. Iets natuurlijks. Ont-moeten.
Ver-trouwend.

Als je wilt meepuzzelen, lees dan alsjeblieft verder;
Je kan reageren via de commentaarknop.
Als je wilt kunnen we door-denken (en door-voelen) in een gesprek; onderons of met anderen samen. Ik woonwerk in Amsterdam.

DE VRAAG die ik me stel, die ik je stel:
wat is - voor jou - een ideale relatie?
En ken je mensen die dat be-leven?
- - -

Ik ben een idealist; mijn lichaam ook.
Vandaar dat ik graag eerst wil begrijpen of, en in hoeverre, mijn idealen onwerkelijk zijn, voor deze relatieplaneet...


Tot nu toe heb ik lang geleefd als vrijgezel.
Bezig met de studie van de natuur en de cultuur, had ik al een relatie met dat werk dat als een opgroeiend kind al mijn tijd en aandacht nodig had.
Dat werk is nu klaar voor een andere fase: om het met anderen te delen.
Dat houdt ook in dat ik mijn leven ook anders met anderen kan delen.

Maar, voordat ik een relatie inga, en aanga,
wil ik weten wat dat betekent...

. . .

Er zijn zoveel mensen die ik om me heen ongelukkig zie worden: door hun 'relatie'.
Ik zie mensen verwachtingen op anderen projecteren.
Ik zie mensen die het dysfunctionele (niet-werkende) relatiepatroon van hun ouders en voorouders gedachtenloos her-halen.
En ik snap het niet. Zien ze niet dat dit niet werkt?
Of is het iets wat ik niet zie?

Uit een gesprek (20050903) bleek dat 'in relatie' vaak een struikelpunt is:
Kan je JEZELF ZIJN, in het SAMENZIJN met anderen?

Voor mij leidt dat tot de vraag: waarom leidt dat tot conflict?
In mijn ogen is het conflict er alleen als de ene vindt wat de ander moet.
Moet zijn. Of doen. Of voelen. Of denken.
Waar blijft dan het ont-moeten?

In hoeverre moet een andere doen wat jij vindt?
Gaat het dan niet over eigendom?
Slaven en slavinnen?
Verslaving aan zelfherkenning?

Als je samen uit gaat fietsen, en de ene wil linksaf langs de lange weg en de ander rechtsaf langs de korte weg; in hoeverre fiets je dan nog samen?
Is het zo dat "Samen" niet apart wordt benoemd, of beleefd, en "Apart" het gevolg is?

Dat lijkt ook in meer algemene zin het geval:
"Je bent een vrouw, dus je hoeft er later alleen maar te zijn voor je man".
"Je bent man, dus je moet zorgen voor je vrouw".
In mijn ogen zijn zulke uitspraken antiek: iets voor Sotheby's veiling.

Er zijn hele series van zulke projecties die het leven van mensen catastroferen.
De kerken hebben generaties lang mensen gekerkerd in hun lichaam, door ze via seks te manipuleren. Een boekhouding van dood en geboorte die via huwelijk werd bepaald (en betaald).
Nog steeds loopt onze kul-tuur vast in de beleving van eigen lichaam, samen. Althans als ik de TV na 23hr moet geloven. Maar ja, ik heb geen TV, mede omdat ik niet geloof in wat langs die weg wordt gepresenteert.
(Uhm: een presentje: "waar je in gelooft moet je ook aan geloven".)

Het roept wel een vraag op, die m.i. heeft te maken met de ontkoppeling tussen kul-tuur en natuur.
In hoeverre worden relaties louter door seksuele behoefte bepaald, of gefaald?

Vroeger was dat meer doorslaggevend. "Geen seks voor het huwelijk", maakte dat pas op de huwelijksnacht, na jarenlange verloving, men kon ontdekken dat
"lichaamsincompatibiliteit"meer is dan een woord voor Scrabble.
Zoals sommige mensen niet met elkaar kunnen dansen, kunnen sommige lichamen niet tot een goed samen-spel - ritme - komen bij vrijen. (Be-vrij-en, zoals het woord al zegt, gaat over vrij-heid.)
Dat ging met de kerk(ering) verloren. Gelukkig zijn er ook culturen waar dat anders wordt geleefd, zoals het eiland Truk waar vroeger de pubers samenwoonden in een Long House, en na wat jaren presies, en aan den lijve, wisten wat ze aan elkaar hadden. Het is volgend Edward T Hall (in zijn boek The Silent Language) een samenleving die leeft in vrede.

Soms vraag ik me af hoe het zou zijn wanneer onze kultuur leefde als een cultuur: in balans met de natuur. Het is een medisch gegeven dat 'de ochtenderectie' teken is van de biologische vitaliteit van de man. Waarom is deze basis medische kennis geen basaal sociaal gegeven? Als dit een natuurlijk signaal is van het lichaam, en als dit zou worden opgepakt door de vrouw, hoe zou de samenleving dan functioneren? Zou het op natuurlijke wijze leiden tot een herstel van natuurlijke ritmen met herstel van beleving van onze balans in de natuur?

Maar de mens is meer dan een lichaam; een relatie dus ook: Body, Mind, Soul & Spirit.

In het verkennen van de ideale relatie, komt ook meer aan bod dan de ideale relatie met een partner. De Sociale relatie.
Zo te zien komt ook aan bod, in de eerste plaats, onze ideale relatie met onszelf. De Persoonlijke relatie.
Voordien nog, een mogelijk meer basaal gegeven: onze relatie met ons lichaam. De Natuurlijke relatie.
met uiteindelijk, oorspronkelijk, onze relatie met het universum, waarvan we deel zijn: onze Universele relatie.

- - -

Voor wat ik zie beleven we - altijd - vier relaties samen.

1. de relatie als deel van het universum
2. de relatie met alle levensvormen, en de Aarde
3. de relatie als deel van de mensheid
4. de relatie met onszelf (Body, Mind, Soul & Spirit).

Dat is wat ik meen te zien, en met anderen wil delen.
Maar ... is dat wat anderen ook zien? Is dat met anderen be-leefbaar?

Ik weet dat mijn beleving uniek is.
Elke mens heeft een eigen unieke beleving.
Daarin zijn we allemaal gelijk.
En allemaal deel van hetzelfde universum.

Het is die relatie die ik wil be-leven.
Van nabij ver-kennen. Ont-dekken door ont-moeten.
Maar ... is dat wat anderen ook kennen?
Is dit met anderen be-leefbaar?

Wat is je beeld of beleving
van jouw ideale relatie

?

Een verzoek:

Overdenk dit eerst met jezelf.
Overleg dit met je partner.
Reageer pas dan op deze blog
'voor de ogen van de wereld'.